Enkhuizen
Oratoriumkoor Stem en Snaren
Recensies
22 april 2017 12 maart 2016 18 april 2015 17 mei 2014 15 december 2013 5 oktober 2013 oudere concerten
5 oktober 2013 (bron: NHD)
Dit concert werd mede mogelijk gemaakt dankzij steun van sponsors zoals het
Prins Bernhard Cultuurfonds en het Westfriesland Fonds.
15 december 2013 (bron: NHD)
19 mei 2014 (bron: NHD)
20 april 2015 (bron: NHD)
14 maart 2016 (bron: NHD)
Stem en Snaren
kent een lange
traditie van
uitvoeringen van de
Matthäus Passion.
Via deze link vind u
een historisch
overzicht
Vanwege de goddeloosheid van koning
Achab en zijn vrouw Izebel (vanaf 1 Kon.
17) kondigt de profeet jaren van droogte
aan. Het volk lijdt, maar in zijn verblijf bij
de weduwe in Zarfath en aan de beek
Krith komt de profeet zelf niets tekort.
Dat is maar een van de contrasten in
deze geschiedenis, er is woede en
wanhoop, maar ook vertroosting. Elias is
zelf gedreven en fanatiek, maar weet
ook te twijfelen. Mendelssohn buit de
contrasten in deze geschiedenis uit:
uitbarstingen van wanhoop, woede en
fanatisme worden afgewisseld met
momenten van verstilling,
moedeloosheid en vertroosting.
De 'Elias' kent een groot aantal koren en
het was aan Stem en Snaren als
vertolker in diverse rollen de veelkleurige
lading van dit oratorium en zijn grote
scala aan sferen naar de intentie uit te
voeren. Het grote koor slaagde daar
keer op keer in. De koorzang bewoog
zich niet alleen op het muzikale, maar
ook op het emotionele vlak.
Het was moeilijk onberoerd te blijven bij
het geweld van de klacht van het volk in
de koren 'Hilf, Herr!' of 'Aber der Herr
sieht es nicht', of bij de troostende
verzekering 'Siehe der Hüter Israels'.
Hechte, maar soms ook heel subtiele
koorzang, dat bood Stem en Snaren een
afgeladen Westerkerk. In de wisselwerking
met de solisten bewees het koor zijn
kracht en grote wendbaarheid. Het koor
had zich verzekerd van zeer goede
solisten, de titelrol was voor de Duitse bas-
bariton Hans Christian Hinz. Hij zong een
heldere, gedreven Elias, had een mooie
voordracht en liet zijn toehoorders
genieten van de bevlogenheid, maar ook
van de twijfelende wanhoop van de
profeet.
Sopraansoliste Hanneke de Wit
imponeerde gedurende het gehele concert
met haar prachtig gezongen aria's, zang
die een hele kerk moeiteloos bereikte en
stevig in de ban hield. De zang van haar
vier leerlingen was steeds een verrassing.
De alt Martine Straesser toonde grote
klasse in haar rol van koningin Izebel, met
de haat en frustratie die deze rol zo
indringend maakt. De onberispelijke,
eigentijdse Obadja werd gezongen door
tenor Peter Vos.
Koor en Philharmonia Amsterdam waren
uitstekend op elkaar afgestemd, ook
dankzij dirigent Marcel Joosen. De
staande ovatie was terecht.
Krachtig koor ook zeer wendbaar
NHD maandag 24 april, 2017, Regina Arbouw
